پرچم قاجاریه

پرچم، شمشير و قاجارها
در هيچ يك از نگاره‌ها، سكه‌ها، نوشته‌ها، سنگ‌نوشت‌ها و قاليچه‌هاي
ايراني تا زمان قاجار نقشي از شمشير ديده نمي‌شود و هنوز شيروخورشيد به
عنوان تنها نماد ملي ايران روي نشان‌ها باقي مانده است. آغامحمدخان قاجار
با تمام كينه‌اي كه از افشاري‌ها به دل داشت از سه رنگ تنها سبز را از
پرچم برداشت و سرخ را رها نمود ولي در ميان آن دايره سفيدي را نگاه داشت و
هنوز شير و خورشيد را كه از پيشينيان به ارث رسيده بود، از ميان نبرد.
چون آغامحمدخان قاجار فردي مذهبي بود و برخي از پرچم‌هاي صفويه نشان
شيروخورشيد و برخي شمشير دوسر حضرت علي را نقش كرده بود را درهم آميخت و
شمشير به دست شير داد. شمشير نماد نيرومندي و نشان مردانگي و توانمندي و
داوري بود. چنان كه نظامي‌گنجوي در اين مورد مي‌گويد:
با لشكر خودكشيده شمشير
افتاده در آن قبيله چون شير
در زمان فتحعلي شاه دو گونه پرچم بود. يكي پرچمي يك سره سرخ رنگ با شيري
نشسته )بدون شمشير( و خورشيد در پشت آن در ميان پرچم، بالا ي چوب پرچم
دستي از سيم ناب‌كار گذارده بودند كه شايد نمادي از دست امام علي بوده
است. اين درفش در زمان جنگ به كار مي‌رفته است. ديگر درفشي بود يك سره سبز
رنگ باز هم شيري نشسته ولي اين بار با شمشير و خورشيد بر پشت و بر بالا ي
چوب پرچم پيكاني طلا يي كار گذارده بودند، اين پرچم زمان صلح بود. در هر
دو پرچم پرتوهاي خورشيد سراسر پرچم را پوشانيده است.سفير فتحعلي‌شاه هنگام
ورود به شهر سن‌پترزبورگ نگاره زيبايي از شيروخورشيد كه بر پرچمي يكسره
سپيد كشيده شده بود در جلوي خود حركت مي‌داد. با نگرش به پرچم زمان جنگ و
صلح و پرچم سفيد زمان دوستي مي‌توان بر اين باور رسيد كه در آن زمان سه
رنگ پرچم بوده، سرخ، سبز و سفيد. در زمان محمدشاه قاجار تاج بر بالا ي
نشان شير و خورشيد ظاهر مي‌شود. سندي از زمان قاجار در دست است كه در كتاب
پارس لويي دوبوا به آن اشاره شده است: پس براي دوستي نشاني ترتيب داده‌اند
دولت عليه ايوان را هم نشان و شير و خورشيد متداول بوده است كه قريب سه
هزار سال، بلكه متجاوز از عهد زرتشت اين علا مت بوده و سبب انتشار آن شايد
اين باشد كه در دين زرتشت آفتاب را مظهر كامل و مربي عالم مي‌دانستند.